10 dagen vakantie in het Peak District in Engeland

Eind april 2004 wordt na een heel hectische periode vol zorgen en ziekte, wanneer de vooruitzichten weer een beetje beter worden, plotseling het idee geboren om last-minute een korte vakantie te houden. Het zou goed zijn om eens van omgeving te veranderen. Met alle gebeurtenissen in het laatste half jaar hebben we het wel verdiend om er even tussenuit te gaan. Het wordt een autovakantie van 10 dagen naar midden Engeland, naar het Peak District. Op internet vind ik een leuk huisje, en ik boek snel de overtocht met de boot. Op Koninginnedag is het zover.


VRIJDAG 30 APRIL 2004
Omdat Peter nogal ziek wordt van lange boottochtjes, hebben we de kortste overtocht genomen naar Engeland: Calais-Dover. De reis naar Calais zit vol obstakels vanwege de lange files rondom Antwerpen. Er is een auto-ongeluk gebeurd en dat zorgt voor een behoorlijke vertraging. Gelukkig kunnen we nog op tijd inchecken, maar dan blijkt de boot 45 minuten vertraging te hebben vanwege het slechte weer. Die 45 minuten werden uiteindelijk 75 minuten, en ook de overtocht duurt iets langer omdat we een omweg moeten nemen door het slechte weer. Maar Peter houdt zich goed en we komen in goede staat aan in Dover.



Het huis dat we gehuurd hebben ligt in Derbyshire in het Peak District, in het kleine dorpje Holmesfield, vlakbij Sheffield. Vanaf Dover is dit dus nogal een flink eind rijden. We moeten eerst helemaal om Londen heen, en zoals de huiseigenaar ons later bevestigt, is dat elke vrijdag een ramp. De M25 (de snelweg rond Londen) verandert op vrijdag in een grote parkeerplaats.

Rond 9 uur ’s avonds komen we aan op onze bestemming. We krijgen een warm welkom van de “landlady”, zij blijkt in het huisje ernaast te wonen met haar gezin. We krijgen gelijk een rondleiding. Het huisje is heel gezellig en uitnodigend ingericht met mooie en comfortabele spulletjes, maar wel een beetje vreemd ingedeeld: op de benedenverdieping is de woonkamer en de badkamer, en op de bovenverdieping de slaapkamer en de keuken. En dat terwijl de trap naar boven een heel smalle wenteltrap is, beslist niet breder dan 50cm. De boodschappen die we hebbden meegenomen (ons ben zûnig) waren dus nog niet 1-2-3 boven. Maar goed, de prachtige en heel gezellige inriching maakt heel veel goed. Hier zouden we het gemakkelijk uithouden! Het huisje is bovendien voorzien van alle gemakken, de keuken goed geoutilleerd, dus we voelen ons al heel snel thuis.



Na het uitpakken van onze spullen zakken we nog even onderuit voor de TV, waar we nog graag iets willen meepikken van de wereldkampioenschappen snooker. Saillant detail: de wereldkampioenschappen worden gespeeld in Sheffield, en dat is maar 20 minuutjes rijden. Maar helaas, er zijn geen kaartjes meer verkrijgbaar.


ZATERDAG 1 MEI 2004
Op zaterdag zijn we alweer vroeg wakker, we hebben niet echt goed geslapen. We moeten even wennen aan het kleine bed. Na het douchen kom ik erachter dat ik mijn föhn ben vergeten en ik ga ik even vragen of ik een föhn kan lenen van onze “buren” oftewel de huiseigenaar. Ik tref de buurman thuis, die juist een nachtdienst heeft gedraaid als brandweerman. Hij is enorm gastvrij, heel erg vriendelijk en vol humor. We krijen wat tips over de omgeving, en ook wat adressen van golfbanen in de buurt. En hij geeft ons een aantal goede adviezen: “Don’t go to Manchester, because it’s full with people from Manchester”.

Na het ontbijt gaan we op pad naar Sheffield en onderweg genieten we van het mooie uitzicht in de omgeving. In Sheffield leven we ons uit in Meadowhall, een mooie shopping mall met heel veel leuke winkeltjes. We kopen er verschillende cadeautjes voor familie en vrienden. Als we hier zijn uitgewinkeld gaan we even naar het tegenovergelegen retailpark waar we een grote hobbywinkel vinden met heel veel scrapbookspulletjes. Weer terug op de parkeerplaats zien we iemand een golftas in de auto laden. Zou er soms een golfwinkel in de buurt zijn? Jacqueline trekt de stoute schoenen aan en vraagt het gewoon. Ja hoor, het is vlakbij! We rijden ernaar toe en vinden zowaar een paar leuke golfspulletjes die in de aanbieding zijn, waaronder een mooie paraplu van Nike.



Na deze winkelervaringen rijden we weer terug naar ons huisje. Onderweg komen we langs een kleine supermarkt, maar daar kunnen we niet vinden wat we nodig hebben. We vragen daarom even naar een supermarkt bij onze buurman, en die stuurt ons naar Sainsbury’s in Dronfield. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we het toch. Het is een lekker grote supermarkt in Amerikaanse stijl, hier halen we ons hart op. Warempel komen we ook nog even onze buurman tegen.

Terug in het huisje koken we spaghetti bolognaise en daarna maken we vlak voor zonsondergang een wandeling in de prachtige natuur van Holmesfield. Op 50 meter van ons huisje begint een bos en aan de andere kant van het bos ligt een grote vallei, vol met de specialiteit van de regio: stapelmuurtjes.



Na de wandeling rijden we nog even naar de golfbaan in Bakewell (“You need one leg shorter than the other to play here”) om te informeren naar de mogelijkheid om te spelen. Het is een heel moeilijke baan van 9 holes, dus die kunnen we beter overslaan. Dan rijden we nog even naar de golfbaan in Beauchief, maar die is helaas gesloten.


ZONDAG 2 MEI 2004
Op zondag beginnen we aan een prachtige autorit door het Peak District. We starten in Bakewell, waar we een bezoekje brengen aan de tourist information en een wandeling maken door het dorpje. Daarna rijden we via Ashford-in-Water via een schitterende route naar Bamford.



We hebben hier steeds een prachtig uitzicht, maar helaas kunnen we nergens de auto parkeren om de dam te bekijken en een wandeling te maken. Het wemelt er van de mensen. Dan rijden we maar verder naar Castleton, waar we de Treak Cliff Cavern bezichtigen. In deze grot, boven in de top van de berg, wordt de Blue John Stone (soort edelsteen) gedolven. Bij de grot kun je prachtige sierraden kopen van Blue John, maar die zijn erg duur.





Na het bezoek aan de grot wilden we graag iets eten in het dorp, maar weer is het onmogelijk om een parkeerplek te vinden. We besluiten daarom maar verder te rijden naar Buxton.

Onderweg naar Buxton passeren we een golfbaan en een driving range, en hier hebben we wat informatie gehaald voor later in de vakantie. In Buxton parkeren we de auto en we wandelen door het gezellige stadje. In het centrum eten we bij de Italiaan, en op de soep na laten we ons dat goed smaken. Eigenlijk willen we in Buxton graag Poole’s Cavern bekijken, maar omdat de camera het begeeft spreken we af om daar een dag later voor terug te komen. Dan zullen we starten in Buxton, om vandaaruit de rondrit door Peak District te hervatten.

Vanuit Buxton rijden we naar Beauchief, naar de golfbaan die gisteren was gesloten. We kijken hier even rond, en verbazen ons over de prijzen. Het is een openbare golfbaan, maar dat kun je er niet aan zien. Erg mooi, met maar liefst 27 holes. Naast de golfbaan staat ook een enorm fitnesscentrum, en een abonnement voor onbeperkt golfen en fitnessen kost hier per maand £ 49,95. Daar zou ik in Nederland niet lang over hoeven nadenken!

Als afsluiter van de dag halen we in het huisje nog even onze golfclubs op, en gaan we op de driving range nog even een balletje slaan. Voor £ 5,= krijg je hier een enorme emmer met 180 golfballen, en die slaan we samen weg. Heerlijk! Het valt wel op dat golfen in Engeland een echte volkssport is. Op de driving range vind je een heel ander type mensen dan in Nederland, wel zo prettig!


MAANDAG 3 MEI 2004
Zoals een dag eerder afgesproken, beginnen we maandag in Buxton met een bezoek aan Poole’s Cavern, in Engeland de grot met de grootste zaal. Hier zien we veel paddestoelachtige uitstulpingen die ons aan iets heel anders doen denken ;-) Gelukkig hebben we de fotocamera weer aan de praat gekregen, dus we knippen weer volop foto’s, en dat valt niet mee in zo’n donkere grot.



Na de rondleiding in de grot rijden we naar Bamford, waar we nu wel plek vinden voor de auto, om daar de dam eens nader te bekijken. De dam heeft een prachtige historische architectuur, en een prachtig uitzicht op de heuvels eromheen. We maken foto’s van de schaduwen van de wolken in de heuvels en genieten van het prachtige zomerse weer. Tijdens een wandeling rond het Ladybower Reservoir maakt het uitzicht in Upper Derwent Valley een verpletterende indruk.





Daarna rijden we via verschillende typische Engelse dorpjes verder door het Zuiden van Peak District en we komen nog heel wat mooie plekjes tegen. Matlock, Baswell, Tideswell en Ashford zijn namen van dorpjes die we passeren. We rijden door de Winnatts Pass, en maken korte wandelingen op verschillende mooie plekjes. Het weer laat ons denken dat het zomer is, en dat is voor Engeland best bijzonder in deze tijd van het jaar. Vlak voordat we weer terug zijn in Holmesfield, passeren we Chatsworth House. Een bezoekje aan dit kasteel staat gepland voor later in de vakantie, nu hebben we alvast een voorproefje.




DINSDAG 4 MEI 2004
Dinsdag is gereserveerd voor Blackpool Pleasure Beach, een van de pretparken in Engeland die op ons verlanglijstje staan. Het park ligt in Blackpool, aan de westkust van Engeland, en het is een waar toeristenoord. Het pretpark is oud, maar heeft wel een aantal leuke attracties. Onderweg naar Blackpool blijft het maar regenen, en het weer ziet er heel somber uit. Niet één keer zien we een opklaring tijdens de 2½ uur durende reis. Maar we laten ons niet tegenhouden en gewapend met een paraplu lopen we van de parkeerplaats naar de ingang van het park. En dan gebeurt er iets heel bijzonders! We lopen de entree binnen, waar we de armbandjes kopen die ons de rest van de dag gratis toegang geeft tot alle attracties. En wanneer we daarna (we moeten binnen een kwartiertje wachten) weer naar buiten lopen het park in, straalt de zon ons tegemoet aan een helder blauwe hemel met een enkele wolk. Alsof dit zo besteld was voor ons!



In het park willen we heel graag de Pepsi Max Big One doen, ooit de snelste achtbaan in Europa, voordat die zal worden gesloopt volgens recente plannen. Hoewel de achtbaan de concurrentie met de Amerikaanse banen niet kan doorstaan, is het toch wel leuk om deze legendarische rit te maken. Naast de achtbaan is vooral de Avalanche onze favoriet, een ouderwetse bobsleebaan. Lunch eten we bij Coasters, een café dat helemaal is ingericht met overblijfselen van kermisattracties. En het eten smaakt super!





Verder is het park niet echt de moeite waard. De meeste attracties zijn al oud, en maken soms een vergane indruk. Na een middag hebben we het wel gezien. We maken een mooie strandwandeling terug naar de auto. Wonderbaarlijk wat de zon doet voor de aanblik van een stad, net alsof we opeens in een andere stad vertoeven!






De terugweg van Blackpool naar Holmesfield verloopt niet bepaald zonder problemen. Op de M60 rond Manchester komen we door de spits terecht in een gigantische file. Gelukkig staat er een shopping mall aangegeven op de verkeersborden, en we besluiten om daar dan maar even rond te wandelen en te eten, om zo later file-loos te kunnen verder reizen naar onze thuisbasis in Holmesfield. En dat blijkt een geweldige beslissing! We komen terecht in het Trafford Centre en dat is de mooiste shopping mall die we ooit gezien hebben! Superdeluxe, heel mooie winkels, maar vooral de foodcourt is fantastisch. Die is namelijk verdeeld in 2 straatjes met restaurants die beide uitkomen op een pleintje. Het ene straatje is volledig in Oosterste stijl aangekleed, met Oosterse restaurantjes, en het andere straatje is in Franse en Engelse stijl aangekleed, met allemaal terrasjes en balkonnetjes, erg gezellig. Het plein, waar de echte foodcourt is naar een Amerikaans voorbeeld, was aangekleed in Titanic stijl, net alsof je op een boot stond. Heel bijzonder! Hier hebben we onze tijd dus makkelijk omgekregen.




WOENSDAG 5 MEI 2004
Op woensdag slapen we eerst lekker uit. Dat is wel nodig, na een paar reislustige dagen. Lekker even bijkomen, en op ons gemakje ontbijten. We maken een praatje met de landlord die zorgvuldig een stapelmuurtje aan het afbreken is voor een aankomende tuinaanpassing en daarna gaan we boodschappen doen bij Sainsbury’s, een “super”markt, met een geweldig aanbod. Heerlijk, even rondneuzen en wat Amerikaanse producten meenemen voor thuis.



Nadat we de boodschappen hebben uitgeladen gingen we op pad voor een vleugje cultuur: Haddon Hall. Een schitterend Middeleeuws huis, in oorspronkelijke staat gerenoveerd. Vooral het tegelwerk en de ramen zijn erg mooi, maar ook het houtsnijwerk is hier heel bijzonder.







Na een wandelingetje door de tuin hebben we ook dit gezien, en we gaan op pad naar een Outlet, waar we eerder een foldertje van hebben opgeduikeld: Peak Village. Dit is helaas niet naar Amerikaans voorbeeld. Weinig winkels en hoge prijzen, hier vertoeven hier niet lang. Vlakbij is een enorme boekenwinkel, in een grote loods, waar we nog even hebben rondgekeken, maar ook hier is het aanbod niet zo “enorm” als we verwachtten. Via de scenic route zijn we daarna weer thuis gekomen.


DONDERDAG 6 MEI 2004
Na een nachtje van mentale voorbereiding kunnen we ons hart ophalen in een van Engeland’s bekendste pretparken: Alton Towers. Dit park staat al een tijdje op ons wensenlijstje, en op donderdag gaat het er dan eindelijk van komen. We hoeven niet ver te rijden, en gelukkig kunnen we het heel gemakkelijk vinden. Alton Towers is een park met veel aandacht voor natuur en historie. Midden in het park staat een enorme kasteelruïne, en ook verschillende gebouwen zijn nog historisch van aard. Erg mooi!



Om tot rust te komen kun je midden in de drukte een wandeling maken door een prachtige tuin -waar de Engelsen zo beroemd om zijn- die je door een kleine vallei voert. Even waan je je heel ergens anders. Het park bevat een aantal heel spectaculaire attracties. Oblivion is onze favoriet, met de spectaculaire loodrechte afdaling in een gat in de grond. Erg mooi gedaan, al had hij wel wat langer mogen zijn.



Naast Oblivion vinden we ook Nemesis zeker de moeite waard, net als de spiksplinternieuwe Spinball Whizzer. Even mogen we weer kind zijn! We doen een gokje met een golfspelletje, en Peter laat zich helemaal gaan met een partijtje voetbal. Het is heerlijk weer en we genieten met volle teugen!






VRIJDAG 6 MEI 2004
Na een lange dag in Alton Tower’s slapen we vandaag eerst weer lekker uit. Onze benen hebben wel even rust verdiend. We ontbijten weer heerlijk met engelse muffins uit de toaster en genieten van de rust. Aan het einde van de ochtend stappen we in de auto op weg naar Chatsworth.



Dit is een landhuis van de Duke of Devonshire, een Engelse landheer die veel aanzien genoot. Gisteren schreven de plaatselijke kranten nog hulde over hem, want het toeval wil dat hij 2 dagen geleden is overleden. Na 1 dag van rouw is het landhuis alweer opengesteld voor het publiek, dat bleek zijn grote wens te zijn.



Het is een schitterend huis in oude engelse stijl, gelegen in een een nog mooiere en typisch engelse tuin. We laten ons rondleiden door de prachtige historie en genieten van de bloeiende weelde. De middag gaat aan ons voorbij zonder dat we het beseffen.






ZATERDAG 7 MEI 2004
De laatste dag in Engeland besteden we aan een dagje stadten. Niet zomaar een stad, nee….. we gaan naar York. Omdat het zaterdag is, is het wel erg druk. Op sommige plekken kun je werkelijk over de koppen lopen. Wat een toeristen, zeg. Maar we mogen natuurlijk niet zeuren, want dat zijn we zelf ook. En naar huis gaan zonder York te hebben gezien is ook geen optie, dus dat betekent gewoon af en toe doorbijten. Gelukkig zijn we er al vroeg, zodat we de auto nog kunnen parkeren.

Het is een prachtige stad met veel historische gebouwen in oude staat, en een schitterende kathedraal. Ook de wandeling over de stadsmuur is een absolute aanrader. Op een aantal plaatsen heb je er een heel mooi uitzicht over de stad en de kathedraal, en dat levert ook nog eens heel mooie plaatjes op.







We wandelen, winkelen, lunchen heerlijk, en snuiven flink wat cultuur. Zalig! We zien veel mooie gebouwen, een heel gezellig centrum, en heel wat restaurantjes en café’s. Op een plein in het midden van de stad zat zowaar iemand piano te spelen, met een leuke show erbij, heel gezellig!






ZONDAG 9 MEI 2004
En ja, dan zit de vakantie er alweer op. Op zondag pakken we onze spullen weer in en gaan weer op weg naar huis. We nemen afscheid van de Landlady en de Landlord met hun kinderen, een heel gastvrij gezin, en we spreken af zeker nog eens terug te komen. Dit was genieten van de bovenste plank! Het is nog een lange weg terug, maar gelukkig op zondag zonder files rond Londen. We komen zo vroeg aan in Dover, dat we zelfs een boot vroeger kunnen nemen naar Calais dan oorspronkelijk gepland. Zo kan het dus ook!



En omdat de tijd ons gezind is, gaan we op weg naar huis eerst nog even naar Brunssum, voor een bezoekje aan (schoon)ouders, waar we de eerste vakantieverhalen al kwijt kunnen, en we met z’n allen lekker eten in Vader’s favoriete lokale restaurantje. En ’s avonds rollen we tevreden, volop nagenietend, weer lekker ons eigen bedje in.

Kortom, we hebben een heerlijke week gehad. Het was prachtig weer in Engeland (de landlady vroeg al of we niet vaker konden komen, we brachten immers het mooie weer mee) en het heeft ons heel veel goed gedaan. Hier kwam ik tot de ontdekking dat ik al heel lang niet meer zo ontspannen was. We hebben dagelijkse lachbuien gehad en veel genoten van elkaars gezelschap. Het was hier dat ik besefte dat ik weer de goede kant opging in het herstel van mijn burnout! Op sommige dagen kon ik zelfs vergeten dat ik ziek was, dat was toch een goed teken. De beste beslissing die we hadden kunnen nemen. Ook voor onze relatie heeft deze vakantie veel goed gedaan.